O Brother, Where Art Thou? (2000)
by Cohen Brothers
Trailer:
Υπότιτλος: "Μερικές φορές, πρέπει να χάσεις το δρόμο σου, για να μπορέσεις να επιστρέψεις σπίτι."
Πλοκή: Βρισκόμαστε στον Αμερικάνικο Νότο, τη δεκαετία του 1930. Σε καθαρά Αμερικάνικη Επαρχία, τρεις κατάδικοι δραπετεύουν και με αλυσίδες στα πόδια, προσπαθούν να ελευθερωθούν και να κυνηγήσουν, έναν κρυμμένο θησαυρό. Όμως, αυτό που καταλαβαίνουν, είναι ότι ανεξάρτητα από το αν θα βρουν το θησαυρό αυτό, μεγαλύτερη σημασία έχει, το ίδιο το ταξίδι...
Κριτική: Στην ταινία αυτή, έχουμε μια πιο ελεύθερη εκδοχή της Οδύσσειας του Ομήρου, αν και οι ίδιοι οι αδελφοί Κοέν (Big Lebowski, True Grit κλπ) έχουν παραδεχτεί πως δεν έχουν διαβάσει ποτέ στη ζωή τους Όμηρο... Παρ'όλα αυτά, δεν μπορούμε να βλέπουμε σε ταινία το όνομα του Οδυσσέα, ούτε και να υπάρχουν χαρακτήρες που να θυμίζουν αλλά και να αναπαριστούν τις Σειρήνες... Μάλλον αυτό ήταν ένα τρικ, για να ξεγελάσουν το κοινό, πως η δική τους ταινία, ουδεμία σχέση έχει με την Οδύσσεια του Ομήρου. Και αυτό για να μη βάλουν τον κόσμο σε διαδικασία σύγκρισης. Η ταινία ξεκινά, βλέποντας πανέμορφα τοπία στον Αμερικάνικο Νότο, ηλιόλουστες πεδινές εκτάσεις και πανοραμικές λήψεις γεμάτες χρώμα. Ξαφνικά, πετάγονται οι τρεις δραπέτες (George Clooney, John Turturo, Tim Blake Nelson) σαν άλλοι Ντάλτον από το Λούκι Λουκ, και βλέπουμε την πρώτη κωμική σκηνή της ταινίας... Από εκεί και μετά, καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για κωμωδία, αφού τη σκυτάλη παίρνει η παχιά, βλάχικη και redneck προφορά των χαρακτήρων, μαζί με τις έξαλλες και αστείες γκριμάτσες που κάνουν... Κατά τη διάρκεια της ταινίας, βλέπουμε ένα Ομηρικό Ταξίδι των τριών πρωταγωνιστών, με ηγέτη τον Οδυσσέα (και όχι Ulysses που τον αποκαλούν στο έργο) να προσπαθούν να ξεφύγουν από Σερίφηδες, γυναίκες (Σειρήνες) και στο τέλος, να καταλήγουν ήρωες και να τους αποθεώνει, μια ολόκληρη επαρχία. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου και με την εμφάνιση των Κου Κλουξ Κλαν, η ταινία φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ, για τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα κάθε χώρας και κάθε επαρχίας, που από τη δεκαετία του '30, μέχρι σήμερα, απασχολούν την κοινωνία και τους κατοίκους της... Στη συνάρτηση αυτή, πρέπει να προστεθεί η εμφάνιση της οικονομικής ύφεσης, ιδίως τα τελευταία χρόνια, που μαστίζει τις οικονομικά ασθενείς χώρες και τις κάνει να σκέφτονται, την αναζήτηση του δικού τους "Κρυμμένου Θησαυρού", μέχρι να περάσουν τη δική τους "Οδύσσεια", για να τα καταφέρουν...
Αγαπημένη Σκηνή: Μακράν η στιγμή που ο Οδυσσέας (George Clooney), έχει επιστρέψει στην αγαπημένη του Πηνελόπη, μετά από όσα έχει περάσει και η εκείνη, του κάνει τη δύσκολη, για να τον αρραβωνιαστεί. Κλασσικό παράδειγμα γυναίκας, που ούτε μια ολόκληρη καταστροφή επαρχίας από παλιρροϊκό κύμα, δεν την κάνει να ευαισθητοποιηθεί και να ρίξει τον εγωισμό της, για μια φορά στον αγαπημένο της. Άβυσσος η καρδιά. Επίσης, η σκηνή με τις Σειρήνες, που σαν άλλες Μούσες των Αδελφών Κοέν, φαντάζουν θελκτικές όσο ποτέ άλλοτε, και αντικατοπτρίζουν, τον Πειρασμό που βιώνουμε όλοι μας, μέχρι να φτάσουμε στη δική μας Ιθάκη. Παρακάτω, παρατίθεται η μία από αυτές, καθώς η άλλη, περιλαμβάνεται στο φινάλε της ταινίας και προϋποθέτει, spoiler...
Ερμηνείες: Πρώτη φορά ο George Clooney, μετά τον Αμερικάνο του 2010, καταφέρνει να δώσει μια ερμηνεία ουσιώδη και βαθύτερη... Μέχρι τότε και για πολλά χρόνια αργότερα, έπαιζε μόνο με την ωραία του φάτσα και το κουλ ύφος του. Όμως εδώ, καταφέρνει να αλλάξει αυτό το τετριμμένο στυλ, συνδυάζοντας την παχιά προφορά και τις αστείες γκριμάτσες του, για να δώσει ένα κλασσικό παράδειγμα του Αμερικάνου Yankee, της Δεκαετίας του '30. Ο John Turturo, κάθε φορά και σταθερά καλός, σε ότι κάνει. Ο άνθρωπος είναι ίνδαλμα: από τον Big Lebowski και το ρόλο του ως "Jesus Quintana", μέχρι το Transformers και όλες τις ιδιάζουσες ερμηνείες, που με επιτυχία έχει φέρει εις πέρας. Τέλος, ο John Goodman, κλασσικός αγαπημένος ηθοποιός των Κοέν, καταφέρνει να δώσει και αυτός το στίγμα του, ως πιο σκληρός και λιγότερο εύθραυστος από τους άλλους κατοίκους του Αμερικάνικης Επαρχίας του Νότου...
Μουσική: Εξαιρετική χρήση της Folk και Country Music στο έργο, τη στιγμή που σε οποιαδήποτε άλλη ταινία, θα ήταν βαρετές... Μεγάλη συνεισφορά από τους Κοέν, σε αυτό. Αποκορύφωμα το "I am a Man of Constant Sorrow", από τους Soggy Bottom Boys.
Soundtrack to Remember: (ποιο άλλο φυσικά;)
Περαιτέρω έρευνα και ματιά: Στην Οδύσσεια του Ομήρου φυσικά, στο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη "Ιθάκη" και στην ρήση του Ηράκλειτου: «Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύων• παιδὸς ἡ βασιληίη – Ο Αιών είναι ένα παιδί που παίζει, που παίζει πεσσούς• η βασιλεία είναι του παιδιού». Το ίδιο ισχύει και την ταινία των Cohen, "Big Lebowski".
Αφιερώνεται ιδιαίτερα στον πατέρα μου, διότι ήταν ο πρώτος με τον οποίο την είδα μαζί. Και μάλιστα απελπισμένα, αφού δεν είχαμε καμμία άλλη ταινία να δούμε... Και όμως μας αντάμοιψε και με το πάραπάνω. Μας κράτησε δύο ώρες, όμορφης συντροφιάς.
Σχόλια-προτάσεις-Ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com
Περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στην εκπομπή "Soundtracks" μόνο στο:
http://www.kallitechnio.org/p/radio.html
http://www.kallitechnio.org/p/radio.html
Η ταινία είναι και υποψήφια, μαζί με τις ταινίες "Soul Kitchen" και "Mr. Nobody", για προβολή στο Καλλιτεχνείο, στις 11/4/2014. Μπορείτε να την ψηφίσετε στο Site: http://www.kallitechnio.org/ πάνω και δεξιά.
