Soul Kitchen (2009)

Soul Kitchen (2009)

by Fatih Akin

Trailer: 

Υπότιτλος: "Leben ist, was passiert, waehrend du dabei bist, andere Plaene zu machen" - (Ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει, ενώ εσύ είσαι απασχολημένος, κάνοντας πλάνα...)

Πλοκή: Ο Ζήνος Καζαντζάκης (Αdam Bousdoukos), είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου στην περιοχή Βίλχελμσμπουργκ, του Αμβούργου. Παιδί οικογένειας μεταναστών, προσπαθεί να διατηρήσει με κάθε τρόπο τον ενθουσιασμό του, για το "Soul Kitchen", όπως λέγεται το εστιατόριό του. Τα πράγματα όμως, δεν πηγαίνουν καλά για τον ίδιο, αφού η κοπέλα του, αποφασίζει να μετακινηθεί στη Σαγκάη, για επαγγελματικούς λόγους. Εκείνος, αποφασίζει να την ακολουθήσει, αλλά δεν τον αφήνουν οι υποχρεώσεις του εστιατορίου και ο αδερφός του. Ο Ηλίας (Moritz Bleibtreu), είναι στη φυλακή με αναστολή, δηλαδή παίρνει εξόδους κάθε σαββατοκύριακο. Ο Ζήνος όμως, σε μια προσπάθεια να κυνηγήσει την κοπέλα του, αποφασίζει να γράψει το restaurat στον Ηλία, δίνοντάς του αφορμή, για να μπορεί να βγαίνει από τη φυλακή και να απασχολείται. Στο μεταξύ όμως, ένας παλιός συμμαθητής του Ζήνου, ο Thomas Neuman, παρεμβάλλεται και περιπλέκει όλο και περισσότερο το σκηνικό...

Κριτική: Στην ταινία αυτή, ο Τούρκος σκηνοθέτης Fatih Akin, μας δείχνει πόσο απλά και περίτεχνα, μπορεί να παίξει με την έννοια της κωμωδίας, τα στοιχεία του τραγικού και τη δημιουργία στο τέλος, ενός σατυρικού δράματος. Διότι περί σατυρικού δράματος πρόκειται η ταινία, αν επιτρέψουμε τη χρήση αυτού του όρου, διότι ανήκει στο Αρχαίο Θέατρο. Σε διαφορετική περίπτωση, πρόκειται για -σχεδόν- μαύρη κωμωδία. Τα στοιχεία της οικονομικής -κυρίως- κρίσης, είναι ξεκάθαρα στο έργο, οι φουρτούνες και τα κοινωνικά προβλήματα της καθημερινότητας, εμπλουτίζουν ακόμη περισσότερο το μωσαϊκό των ετερόκλητων στοιχείων, καθώς συνθέτουν ολοένα και περισσότερο, το κουβάρι της κοινωνίας, μαζί με τις ανθρώπινες σχέσεις. Χιούμορ, μαγειρική, κινηματογραφημένη Γερμανία, απιστία, προδοσία, εκμετάλλευση ανθρώπων και οικογενειακή αλληλεγγύη, αδερφική αγάπη και φιλική σωτηρία, εμπιστοσύνη και στο τέλος, λύτρωση από τους χαρακτήρες. Με λίγα λόγια, δικαιοσύνη. Περί αυτού πρόκειται το έργο. Η δικαιοσύνη, η οποία αποδίδεται μέσω ενός κυκλικού μονοπατιού, που ακολουθεί το Κάρμα, για να έρθει και να φωτίσει, λυτρώσει και ελευθερώσει, τους ήρωες. Ήρωες οι οποίοι, έγιναν οι ίδιοι -αρχικά- σκλάβοι του. Τέλος, μας δείχνει πόσο εύκολα γίνονται όλα στη ζωή, αν πάψουμε να κηνυγάμε, αυτά που μας υποδεικνύει ο αμετανόητος εγωισμός μας, είτε πρόκειται για τοξικές σχέσεις, υλικά αγαθά, είτε πρόκειται για το ανικανοποίητο. Κάποια στιγμή, όλα παίρνουν το δρόμο τους... Έτσι και στο "Soul Kitchen".

Μουσική: Η μουσική του έργου, είναι καταπληκτική. Ο ίδιος ο Fatih Akin έχει επιμεληθεί το Soundtrack, με πολλά φιλ-ελληνικά στοιχεία, όπως: "Φραγκοσυριανή" από Locomondo, "Το Μπλουζ του Σαπιοκάραβου" από Παύλο Σιδηρόπουλο, το "Σχολείο" από Olympians και πολλά, πολλά άλλα... Επίσης, ιδιαίτερη θέση κατέχει και ο Shantel, με το κομμάτι του "Manolis", που διαθέτει ιδιαίτερη γεύση από χάλκινα, βαλκανική μουσική και ελληνικούς στίχους. Δημιουργός του "Disko Partizani", ενός κατεξοχήν και ξεκάθαρα βαλκανικού ήχου. Οι στιγμές δε, στις οποίες επιλέγεται το κάθε κομμάτι, δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα, στο τι θέλουν να δείξουν: από την άνοδο στην πτώση, την παρακμή και από εκεί στη λύτρωση, την ελευθερία, τη γιορτή και το γλέντι. Εξαιρετικό πραγματικά. Η όλη φάση, συνοδεύεται και ολοκληρώνεται από μια γεύση "Soul", τόσο εντός του έργου με συγκροτήματα, όσο και στους τίτλους τέλους με το τραγούδι "Disko".

Ερμηνείες: Adam Bousdoukos ως Ζήνος Καζαντζάκης, καταπληκτικός. Κωμικός εκεί που έπρεπε, τραγικός εκεί που έπρεπε επίσης, συνθέτει ίσως, το μοντέλο του σύγχρονου (Ευρωπαίου) Έλληνα: κωμικοτραγικός. Ο Μoritz Bleibtreu ως Ηλίας Καζαντζάκης, ενώ προέρχεται από δυνατές ερμηνείες στο παρελθόν ("Το Πείραμα", "Τρέξε Λόλα Τρέξε" κλπ), σε αυτή την ταινία υποδύεται έναν πιο Β' ρόλο, αυτόν του τραγικού χαρακτήρα και μοιραίου ανθρώπου. Τα καταφέρνει εξίσου καλά τολμώ να πω, καθώς στη σκηνή που με δάκρυα στα μάτια, ζητά τη συγχώρεση του αδερφού του με λέξεις χαρακτηριστικά "Σ'γχώρα με", καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ρίγος και μια συμπόνοια ως προς το πρόσωπό του. Από την άλλη, o Birol Unel ως Shayn Weiss, είναι ο απόλυτος χαρακτήρας. Ενσαρκώνει τον νέο μάγειρα που προσλαμβάνει ο Ηλίας, για να του αναβαθμίσει το εστιατόριο. Τρελός, καταπληκτικός στη δουλειά του, δίνει μια αίσθηση του υπερβατικού (και υπερβολικού) καλλιτέχνη. Εκείνου, που παίρνει τη δουλειά του πιο πολύ στα σοβαρά, ακόμα και όταν πρόκειται για μαγειρική: ιδίως όταν πρόκειται για μαγειρική. Μαχαίρια εκτοξεύονται στον φτωχό Ηλία, κατακεραυνοί τον περιμένουν όταν δεν προσέχει και γενικώς, είναι ο χαρακτήρας που θα μεταλαμπαδεύσει τη γνώση του, ώστε να συνεχιστεί το "Soul Kitchen". Εν κατακλείδι, ο Demir Gogkol ως "Sokrates", αποτελεί τον κλασσικό αγαπημένο παππού, που βρίσκεται πάντα σε μια χαοτική κατάσταση. Δείχνει πάντα να μη του καίγεται καρφί, τη στιγμή που μπορεί να είναι και ο πιο ευαίσθητος. Φιγούρα καθαρά ελληνική, αδράττει τη μέρα, έχοντας μια αίσθηση σοφίας, την οποία έχει αποκτήσει, σε όλη του τη ζωή... Ο Dude, με καθαρά Ελληνικά στοιχεία...

***Soundtrack to Remember: 

Αφιερώνεται εξαιρετικά στον Χρήστο Δεμοίρο, τη στιγμή που ήταν ο πρώτος που μου έμαθε αυτή την ταινία, ανοίγοντας έτσι τους ορίζοντές μου, λίγο παραπέρα από τον κλασσικό Αμερικάνικο κινηματογράφο. Τη λάτρεψα όσες φορές και αν την είδα. Εξαιρετικό πάντρεμα Soul-μαγειρικής-Ευρώπης, μέσα από Έλληνες και Τούρκους συντελεστές.

Σχόλια-προτάσεις-ιδέες: lampiristakis@gmail.com

Ακούστε περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks", κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, μόνο στο: 

http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

The Dark Knight Rises (2012)

The Dark Knight Rises (2012)

Υπότιτλος: "Ήρωας μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε... Ακόμα και κάποιος, που κάνει κάτι τόσο απλό και καθησυχαστικό, όπως το να βάζει ένα πανωφόρι στους ώμους ενός μικρού παιδιού, δείχνοντάς του ότι, ο κόσμος δεν έχει τελειώσει..."

- Batman απευθυνόμενος στον Jim Gordon

Πλοκή: Έχουν περάσει 8 χρόνια από τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα του Joker, τα οποία ενοχοποίησαν τον Batman, τόσο για το θάνατο του Harvey Dent, όσο και για το θάνατο των υπολοίπων αστυνομικών... Το Gotham γνωρίζει μια πρωτοφανή περίοδο ειρήνης και όλα δείχνουν, να πηγαίνουν καλώς... Δείχνουν όμως, διότι τα ψέμματα που έχουν πει στον κόσμο, ο επιθεωρητής Gordon και η υπόλοιπη αστυνομία, δεν θα διαρκέσουν για πάντα... Ο Bruce Wayne (Christian Bale) βρίσκεται αποστασιοποιημένος από τα πράγματα, δεν ασχολείται με τα κοινά, δεν κάνει φιλανθρωπίες και οι μετοχές του έχουν πέσει γενικότερα... Η ζωή του μοιάζει μίζερη, καταθλιπτική και συνάμα κουραστική διαδικασία... Είναι παραιτημένος από όλους και όλα, προσπαθώντας (μάταια) να αντιμετωπίσει τα τραγικά γεγονότα που τον στοίχειωσαν, στο πρόσφατο παρελθόν... Δηλαδή, τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του Rachel και την απώλεια του Δημάρχου Harvey Dent... Μια νέα δύναμη ωστόσο, αρχίζει να αναδύεται... Μια δύναμη Κακού και Απειλής. Αναγκαίου Κακού μάλιστα... 'Ετσι αποκαλεί τον εαυτό του ο μασκοφόρος Bane (Tom Hardy), ο οποίος ετοιμάζεται να τινάξει το χρηματιστήριο στον αέρα και να απομονώσει το Gotham από τον υπόλοιπο κόσμο, μετατρέποντάς το σε ψυχροπολεμικό τοπίο και κατεχόμενο έδαφος... Εκεί είναι όμως, που αποφασίζει να λάβει δράση ο Batman...

Ιστορία πίσω από την ταινία: Την ταινία αυτή, όταν την πρωτοείδα στο σινεμά, έμεινα έκπληκτος... Αυτό γιατί, δεν πίστευα στα μάτια μου αυτά που είδα και δεύτερον, την περίμενα πώς και πώς επί δύο χρόνια... Ήταν τότε που είχαμε δει το Inception (2010), του ίδιου σκηνοθέτη και είχαμε καταλάβει, πως αυτός ο άνθρωπος έμελλε να γράψει ιστορία στον κινηματογράφο για άλλη μια φορά... Οι ερωτήσεις που επικρατούσαν τότε ήταν: "Θα καταφέρει να ξεπεράσει τον πήχη που έθεσε με το Dark Knight;", "Θα το τελειώσει σωστά;" , "Τι άλλο μπορεί να δείξει πια;". Και όμως παιδιά, μας αντάμειψε όλους και με το παραπάνω. Όχι μόνο είδα την ταινία και έκανα σαν τρελός στο σινεμά, αλλά την ξαναείδα και δεύτερη φορά σε προβολή, την είδα και σε dvd και ακόμα να τη χορτάσω... Και δεν πρόκειται να τη χορτάσω ποτέ. Θέλετε επειδή, η παρέα που πήγαμε ήταν πορωμένη με αυτό τον χαρακτήρα; Θέλετε επειδή η μέρα ήταν ωραία; Θέλετε επειδή ανυπομονούσαμε τόσο πολύ; Δεν ξέρω. Τέτοιο συναίσθημα, δεν το έχω νιώσει σε σινεμά. Ποτέ... Στα Village Φαλήρου λοιπόν, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, ανήμερα των γενεθλίων μου (20/7/2012), μαζεύτηκε η παρέα των Χρήστου Δήμα, Παναγιώτη Λαμπίρη, Νίκου Κεφάλα, Φώτη Πανουσόπουλου και πολλών πολλών άλλων παιδιών... Marvelικών καθαρά τύπων και όχι μόνο, καλομαθημένων από ταινίες υπερ-ηρώων και πολύ πολύ ανυπόμονων και απαιτητικών ανθρώπων... 

Κριτική: Η ταινία ξεκίνησε, δείχνοντάς μας ένα αεροπλάνο να πετάει πάνω από κάποια βουνά και στη συνέχεια, να αρχίζει μια αεροπειρατεία... Εκεί, είδαμε και για πρώτη φορά τον Bane. Με υψηλότερη ένταση στη φωνή του, διότι ήταν ψηφιακά επεξεργασμένη, μετά από παράπονα και απαίτηση του Αμερικάνικου κοινού, ότι δεν αρθρώνονταν καλά οι λέξεις, διότι η φωνή του χαρακτήρα, πρέπει να είναι παραμορφωμένη. Από εκεί μετά, ξεκίνησε ένα ταξίδι... Ένα μαγικό ταξίδι, στην περιπλάνηση του κόσμου του Νόλαν, ενός κόσμου που έφτιαξε ειδικά, το δικό του Γκόθαμ... Σκοτεινό, Παγωμένο και Αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, θύμιζε Ψυχροπολεμικό Τοπίο σε Εμπάργκο... Οι εκφάνσεις της Οικονομικής Κρίσης φαινόντουσαν άρτια στο έργο, η διεφθαρμένη πολιτική, η Αναρχία και το Χάος γενικότερα, σου έδιναν την αίσθηση, ότι θα δεις μια αντάρτικη μάχη στους δρόμους, πέρα από όπλα και κανόνες... Ο Bane, απόλυτα κυρίαρχος, με σωματική δύναμη και επιβλητική παρουσία, κατάφερνε να μυήσει κάθε ανυποψίαστο θεατή, στο τρομακτικό και απειλητικό έργο του... Ο Tom Hardy για την ακρίβεια, κατάφερε να κάνει εξαιρετική δουλειά με το σώμα του, αφού σε έξι μήνες, κατάφερε να βγάλει workout, πρωταθλητών MMA. Σε θέματα ερμηνείας, έπαιξε ουσιαστικά μόνο με τα μάτια και τη φωνή του... Εξαιρετικά δύσκολη ερμηνεία αλλά καλά δοσμένη. Ίσως στους καλύτερους τρεις Villains, μετά φυσικά από τον αξέχαστο Heath Ledger (Joker). Ο Bruce Wayne/Batman από την άλλη, ξεκινώντας με ψυχολογικό μειονέκτημα, δεν καταφέρνει στην αρχή να γίνει τόσο προσιτός, αλλά πιο pathetic και για λύπηση... Όχι άδικα βέβαια, αφού γι'αυτό το λόγο έχει προσαρμοστεί το σενάριο πάνω του. Στην πορεία όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Ο Christian Bale, κάνει ΑΨΟΓΗ δουλειά, στη μετάβαση από την Ήττα στην ΝΙΚΗ και καταφέρνει να δώσει, μια μοναδική ερμηνεία και ένα ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, στο πώς πρέπει να μην το βάζουμε ποτέ κάτω και να προσπαθούμε πάντοτε να ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ. Ανεξάρτητα με το πόσες φορές έχουμε πέσει κάτω. Η σκηνή με την απόδραση από τη φυλακή και το "Why Do We Fall" του Hans Zimmer, να παίζει από πίσω για χαλί, είναι όλα τα λεφτά... Insipiring και Motivating για πολλούς... Από την άλλη πλευρά, η Selina Kyle (Anne Hathaway), ενώ δεν είναι τόσο πληθωρική όσο η Michele Pfeifer, καταφέρνει να δώσει μια φίνα και τολμηρή ερμηνεία, σαν "θανάσιμο θυληκό". Φοβερή στην προφορά, στις ατάκες και στο χειρισμό όπλων και πολεμικών τεχνών, αλλά και στο πώς διαχειρίζεται το ερωτικό παιχνίδι με τον Batman... Χαρακτηριστικές ατάκες το "Where's the Fun in that??" και "My mom, warned me about getting in strange cars, with strange men...." με την απάντηση του Batman: "This isn't a car..." 

Τέλος, ο ντετέκτιβ Blake (Joseph Gordon Lewitt), πείθει με την παρουσία του, στη σκακιέρα του Gotham, καθώς καταφέρνει να βοηθήσει τον επιθερωρητή Gordon, τη στιγμή που είναι απενεργοποιημένος... Ιδιαίτερη έμφαση, στην κοινωνική ευαισθητιποίησή του, για τα ορφανά παιδιά, όντας και αυτός ένα από αυτά... 

Alfred (Michael Caine), Gordon (Gary Oldman) και Lucius Fox (Morgan Freeman) σταθερά καλοί, στους ρόλους τους.

Τεχνολογία: Άρτια και άψογη η χρήση του μεταφορικού μέσου "Bat". Εξαιρετικά έξυπνη η χρησιμοποίησή του σε σκηνές, όπως μετά το κυνηγητό της αστυνομίας, την αποφυγή πυραύλων και τον αυτόματο πιλότο... Ειλικρινά, must see.

Αγαπημένες σκηνές: Πρώτη εμφάνιση Batman, Απόδραση από τη φυλακή και Φινάλε... Καμμία άλλη κουβέντα.

Μουσική: Αυτή τη φορά, στη δημιουργία της Μουσικής, ήταν μόνος του ο Hans Zimmer, χωρίς τη βοήθεια του συνεργάτη του James Newton Howard, καθώς η σχέση μεταξύ Zimmer και Nolan, πέρασε σε άλλο επίπεδο μετά το Inception... Στα τεχνικά και στα ακούσματα, εξαιρετική η δουλειά στα κομμάτια, "Why Do We Fall" (είπαμε ήδη πριν), "Imagine the Fire" και "Bane's Chant", καθώς χρησιμοποιήθηκαν οι φωνές, πάνω από 20.000 χρηστών του Internet, για να συνθέσουν τη φράση "Deshi Bashara", που σημαίνει "Rise Up". Εξαιρετικός για άλλη μια φορά, ο Γερμανός συνθέτης.

***Soundtrack to Remember: (ποιο άλλο βέβαια από το Why Do We Fall;;)

Trailer: 

Έξτρα Σχόλιο: Το καλύτερο φινάλε που είδα σε ταινία ποτέ. Μακάρι να μπορούσα να πω περισσότερα, χωρίς να κάνω Spoiler. Το καλύτερο φινάλε, ever.

Αφιερώνεται Σε: Όλα τα παιδιά του Ναυτιλιακού γιατί περνάνε την ίδια μάχη με το θέμα Rise & Fall... Και ιδιαίτερα, στα παιδιά που πήγαμε και το είδαμε εκείνη τη μέρα... Το Φώτη, το Βασίλη, το Χρήστο, τον Νίκο, εμένα και όσους άλλους ήταν μαζί. Μου'χει μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη και στην καρδιά, εκείνο το απόγευμα, πόσο ωραία είχαμε περάσει και πόσο ευχαριστημένος ήμουν, μετά την ταινία... Σε σημείο να χάνει ο Παναθηναϊκός 2-0 από την Αθλέτικο και να μη δίνω δεκάρα! :P
Οι αντιδράσεις μου πάντως, μετά την αποκάλυψη των τριπλών twist, θα μείνουν αξέχαστες στο Νίκο τον Κεφάλα... Ακόμα θυμάμαι πώς γέλαγε γιατί καθόταν δίπλα μου. Αυτός το είχε δει ήδη βέβαια, μια φορά... 

Σχόλια-Προτάσεις-Ιδέες: lampiristakis@gmail.com

Ακούστε περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks", κάθε Παρασκευή 8-10, μόνο στο Ραδιόφωνο του Καλλιτεχνείου: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

The Dark Knight (2008) by Christos Dimas

The Dark Knight (2008)

by Christos Dimas

"Αξιολόγηση: 9/10

Υπότιτλος: «He's a silent guardian, a watchful protector, a DARK KNIGHT»

Commisioner Gordon talking to his son, referring to Batman.

Σκηνοθεσία: Christopher Nolan

Cast: Christian Bale, Michael Kane, Heath Ledger, Gary Oldman, Aaron Ekhart, Maggie Gyllenhaal, Morgan Freeman

Soundtrack: Hans Zimmer & James Newton Howard

Story: Christopher Nolan, David S. Goyer

Πλοκή: Αποτελεί την δεύτερη ταινία της τριλογίας του Batman του Νόλαν. Πλέον ο Μπρους Γουέην (Christian Bale) έχει ξεπεράσει τα προβλήματα που είχε και συνεχίζει ακάθεκτος στο ''ξεσκαρτάρισμα'' της Γκόθαμ. Αυτή τη φορά με την βοήθεια του Χάρβι Ντέντ (Aaron Ekhart), επονομαζόμενου και ως ''Λευκός Ιππότης'', για να κάνει την καθαρή και επιφανειακή δουλειά.

Πλέον όλοι οι μαφιόζοι έχουν ενωθεί εναντίων του και προσπαθούν να βρουν τρόπο να τον βγάλουν από την άκρη χωρίς όμως να υπολογίζουν στον παμπόνηρο και ψυχοπαθή Τζόκερ (Heath Ledger), ο οποίος έχει τα δικά του σχέδια...

Για άλλη μια φορά η Γκόθαμ βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο με τον Τζόκερ να φέρνει τα πάνω κάτω και κάνοντας τον Σκοτεινό ιππότη να έρθει σε κόντρα με τα συναισθήματα του και να του δημιουργήσει αμφιβολίες. Και για άλλη μια φορά ο Batman θα πρέπει να βγάλει το σκουλήκι απ' την τρύπα.

Κριτική: Τρομερή σκηνοθεσία από τον Νόλαν ο οποίος όχι μόνο καταφέρνει να δώσει μια πιο ρεαλιστική, πιο σκοτεινή και πιο συναισθηματική εικόνα στον Batman, αλλά δίνει και ισάξια έμφαση στην πλευρά των καλών αλλά και του κακού. Είναι ο σκηνοθέτης που έχει εξυψώσει τον Batman στα μάτια του θεατή καθώς μας δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι άνθρωπος, έχει αισθήματα και ότι δεν έπαθε κάποιο ατύχημα και απέκτησε σουπερ δυνάμεις. Όλα αυτά και με την βοήθεια του εξαιρετικού για άλλη μια φορά Christian Bale που δεν γίνεται να υποδυθεί καλύτερα αυτόν τον ρόλο, του Σκοτεινού Ιππότη. Άξιος συμπαραστάτης και μέντορας ο Michael Kane στον ρόλο του butler, Alfred. Όσον αφορά την πλευρά των κακών, ο Heath Ledger δίνει ρέστα και υποδύεται τέλεια τον ρόλο του δίνοντας, την καλύτερη παράσταση της ζωής του προτού πεθάνει μετά τα γυρίσματα αυτής της ταινίας. Αυτός ο Τζοκερ είναι ο πιο τρελός, ο πιο ψυχωτικός και παράλληλα ο πιο κακός που έχουμε δει είτε σε προηγούμενη ταινία  είτε σε κινούμενα. Έχει δώσει μια άλλη πνοή στην έννοια του κακού, καθώς ναι μεν όλα όσα κάνει φαίνονται κακά στον θεατή, αλλά τα κάνει όλα από την δικιά του σωστή θεωρητικά πλευρά, δείχνοντάς μας ότι το κακό είναι καθαρά υποκειμενική έννοια. Έχει πραγματικά καταφέρει μόνος του, να φέρει τα πάνω κάτω και όλα όσα κάνει να είναι πραγματικά, για προσωπική και ηθική ικανοποίηση της ψυχοπαθούς προσωπικότητάς του, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Batman.

Θα σταθώ όμως πιο πολύ στο ότι κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος, καθώς υπάρχει αρκετή δράση, τεράστια αγωνία και πολλές ανατροπές στην πλοκή. Όλα αυτά βέβαια με τη συνοδεία της κατάλληλης μουσικής, απευθείας φτιαγμένης για τις ανάγκες της ταινίας, από τους master του είδους Hans Zimmer και James Newton Howard, που κάνει τις σκηνές και τους ρόλους ακόμη πιο έντονους και εν τέλει καταφέρουν να δημιουργήσουν μια άγρια ομορφιά και σαγηνευτικό τέλος. Πιστεύω πως η συνεργασία Νολαν με Γκογιερ απέδωσε καρπούς και χρησιμοποίησε τα σωστά υλικά και διαδικασία για την επίτευξη του ύψιστου αποτελέσματος. Αυτές οι εναλλαγές σκηνών και συναισθημάτων την κάνουν ακόμη πιο δραματική, αφήνοντας πολλές απορίες και πολλά λεγόμενα mind fucks!!! Τα κουστούμια ήταν πολύ απλά και παράλληλα είχαν πολύ λεπτομέρεια. Απέδωσαν πολύ σωστά και ρεαλιστικά τους ρόλους από τα κόμικς.

Και τέλος να σταθώ στο ότι κάποιος επωμίζεται τον ρόλο του κακού, του αποδιοπομπαίου τράγου για το κοινό καλό και αυτός είναι και άλλος ένας λόγος που κάνει την ταινία τόσο αγαπητή και πετυχημένη. Συνδέεται με πολλές καταστάσεις της καθημερινότητας μας.

Αφιέρωση: Την αφιερώνω στον Παναγιώτη που έχουμε κάνει συζητήσεις και συζητήσεις επί της ταινίας, που έχουμε ακούσει πολλές φορές κομμάτια από το soundtrack και που φυσικά γουστάρουμε την όλη αξία, ρεαλιστικότατα και μεταφορά που δίνει ο Σκοτεινός Ιππότης στον κόσμο του!!

Trailer: 

***Soundtrack to Remember:

Αφιέρωση: Την αφιερώνω στον Παναγιώτη που έχουμε κάνει συζητήσεις και συζητήσεις επί της ταινίας, που έχουμε ακούσει πολλές φορές κομμάτια από το soundtrack και που φυσικά γουστάρουμε την όλη αξία, ρεαλιστικότατα και μεταφορά που δίνει ο Σκοτεινός Ιππότης στον κόσμο του!! "

Σχόλιο: "Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Χρήστο Δήμα, που έγραψε την κριτική αυτή, για την αγαπημένη μας ταινία και έχω την τιμή, να τη φιλοξενώ στο blog μου, αλλά και στο site του Καλλιτεχνείου. Και εις άλλα με υγεία."

Σχόλια-προτάσεις-ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

Περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks" κάθε Παρασκευή 8-10, στο: 

http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

The Dark Knight Trilogy (2005), (2008), (2012)

The Dark Knight Trilogy

by Christopher Nolan

Batman Begins (2005)

Υπότιτλος: "It's not who I am underneath, but what I do that defines me." - Batman

Πλοκή: Ο μικρός Bruce Wayne, γόνος εύπορης οικογένειας και φίλος με τη μικρή Rachel Daws, παίζει στην αυλή του σπιτιού του, όπου έχει ένα μικρό ατύχημα... Πέφτει στο πηγάδι του σπιτιού και ο ο μεγαλύτερος φόβος του τον κυριεύει: ένα σμήνος από νυχτερίδες, ορμάει μπροστά του. Εκεί έχει και τον πρώτο του εφιάλτη. Κατά τη διάρκεια μιας μουσικοθεατρικής παράστασης, ο Bruce έχοντας υποστεί σοκ από το φόβο, λέει στους γονείς του να εγκαταλείψουν... Στο δρόμο, ένας ληστής, δολοφονεί και τους δύο γονείς του, αφήνοντας τον μικρό Bruce ορφανό και από εκεί και πέρα, ξεκινάει το ταξίδι του για εκδίκηση-δικαιοσύνη και εσωτερική αναζήτηση του βαθύτερου εαυτού του.

Κριτική: Σε αυτή την ταινία, έχουμε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Νόλαν (Inception, Prestige κλπ), όσον αφορά τον Σκοτεινό Ιππότη. Καταφέρνει με ρεαλιστικό και συνάμα μαγευτικό τρόπο, να συνδυάσει την ανθρώπινη αλλά και τη σκοτεινή πλευρά, του παιδικού Υπερ-ήρωα... Ο Bruce Wayne (Christian Bale), καταφέρνει να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, ώστε να πολεμήσει το κακό, αλλά δεν καταλαβαίνει ένα πράγμα... Ο τρόπος που δουλεύει το Κακό, είναι μπροστά στα μάτια του: πρέπει να ταξιδέψει στο εσωτερικό της ψυχής του. Ο θυμός για τον θάνατο των γονιών του, η δίψα του για εκδίκηση, ακόμα και ο ίδιος του ο φόβος, είναι στοιχεία που θα τον επηρεάσουν, ώστε να εξελιχθεί αρνητικά... Όμως, η παιδική του φίλη Rachel Daws (Katie Holmes), είναι αυτή που θα τον προστατέψει, εξηγώντας του ότι η εκδίκηση, δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη Δικαιοσύνη. Ο Bruce Wayne, θα καταφέρει να παλέψει και να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτή τη λεπτή γραμμή, εκπαιδεύοντας τον εαυτό του, τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά, για να σώσει όσα διακυβέβονται γι'αυτόν: την κοπέλα του, το σπίτι του ακόμα και την ίδια του την πόλη... Καταπληκτικές ερμηνείες έχουμε επίσης και από τον Alfred Pennyworth (Michael Caine) αλλά και τον Lucious Fox (Morgan Freeman), σε ρόλο συμβουλευτή και τεχνολογικού προμηθευτή αντίστοιχα. Η μουσική των James Newton Howard και Hans Zimmer, κάνει κάτι παραπάνω από τη δουλειά της, σε τίτλους λατινινών ειδών νυχτερίδας, σε όλα τα κομμάτια... Με αποκορύφωμα το Barbastella και το Antrozus. Τέλος, ο Christopher Nolan, καταφέρνει να σπάσει τον τοίχο και να επαναφέρει επιτυχημένα το franchise, μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειες του Joel Schumacher, στο Batman & Robin αλλά και του Aronofsky με ένα Reboot. Με λίγα λόγια, ο σκηνοθέτης αυτός, μας δείχνει πόσο σημαντική και ουσιαστική είναι, η εσωτερική αναζήτηση, η Δικαιοσύνη αλλά και η παραίσθηση που δημιουργεί ο φόβος, κάνοντάς μας να παραλύουμε και να μην μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά ή να δράσουμε... Μόνο όταν καταφέρνουμε να στρέψουμε τον φόβο με το μέρος μας. Όπως ο Batman.

PS: "To face your fear, you must become fear".

Trailer:

Soundtrack to Remember:

Αφιερώνεται στο Χάρη, γιατί ήταν ο πρώτος που του άρεσε... Στην αρχή δε μου είχε αρέσει αυτή η ταινία. Νόμισα και πίστευα πώς ήταν κακή η ιδέα, η ρεαλιστική πλευρά ενός σουπερ-ήρωα. Έχοντας αγαπήσει και λατρέψει σαν παιδί της ταινίες του Joel Schumacher και Tim Burton, δεν μπορούσα να τον δω αλλιώς. Και όμως... Ο Christoper Nolan, μας απέδειξε σε όλους λάθος. Η ρεαλιστική πλευρά, είναι η πιο σκοτεινή και η πιο γοητευτική για έναν ήρωα... (ακολούθησαν τα Iron Man, Green Lantern, Man of Steel και πολλά πολλά άλλα... Με εμπνευστή τον Κρίστοφερ Νόλαν.)

Σχόλια-Προτάσεις-Ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

Περισσότερα, κάθε Παρασκευή 20:00-22:00 στην εκπομπή "Soundtracks", μόνο στο http://www.kallitechnio.org/p/radio.html