The Colour of Money (1986)

The Colour of Money (1986)

by Martin Scorsese 

Tagline: "The Hustler isn't what he used to be, but he has the next best thing. A kid who is."

Trailer: 

Υπόθεση: Ένας κυνηγός ταλέντων μπιλιάρδου (Paul Newman) γνωρίζει ένα ακατέργαστο διαμάντι (Tom Cruise), προσπαθώντας να τον πείσει να ταξιδέψουν μαζί με την κοπέλα του (Mary Elizabeth Mastrantonio) σε όλες τις περιοχές μέχρι το Atlantic City, όπου θα γίνει ο Παγκόσμιος Διαγωνισμός Μπιλιάρδου... Οι τρεις τους ταξιδεύουν, περνούν από περιπέτειες, τσακώνονται και γνωρίζουν ένα και μόνο αντικείμενο: το Χρώμα του Χρήματος.

Κριτική: Είδα αυτή την ταινία του Martin Scorsese την πρώτη φορά με τα ξαδέρφια μου... Ήταν ένα έργο το οποίο δεν είχα ιδέα ότι το είχε σκηνοθετήσει ο συγκεκριμένος δημιουργός, καθώς επίσης και δεν είχα ιδέα από σινεμά, Paul Newman ή μπιλιάρδο εκείνο τον καιρό... Μετά το φινάλε, ένιωσα ένα και μόνο πράγμα: να θέλω να παίξω μπιλιάρδο. Και όχι απλά να μάθω μπιλιάρδο, αλλά να ξεκινήσω να παίζω, ώστε να γίνω ο μεγαλύτερος επαγγελματίας ή/και Hustler του κόσμου. Με τον όρο "Hustler" εννοούμε τη λέξη "Απατεώνας", εκείνος που εκμεταλλεύεται τον άλλο με σκοπό να βγάλει λεφτά και να τον εξαπατήσει. Ιδιαίτερα στο μπιλιάρδο και στο σινεμά, η λέξη αυτή έχει πάρει ιδιαίτερη σημασία, μιας και χρησιμοποιείται σε κάθε ταινία μπιλιάρδου όπως "Poolhall Junkies" (2002), "The Hustler" (1961) κλπ. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ομώνυμη ταινία αποτελεί προοίμιο του "Colour of Money", με τον Paul Newman να πρωταγωνιστεί ως ο ίδιος χαρακτήρας του "Fast" Eddie Felson και τον Jackie Gleason, στο ρόλο του "Minnesota Fats". Στο θέμα μας τώρα, η ταινία μέσω του δημιουργού Martin Scorsese, προσπαθεί να μας μιλήσει, να μας δώσει να καταλάβουμε και να μας περάσει το νόημα μιας φράσης που έχει πει ο Joker: "When you're good at something, never do it for free..." Ο Eddie Felson, ως Μέντορας του Vince (Tom Cruise), προσπαθεί να τον μάθει να χάνει, με σκοπό να κερδίζει. Δηλαδή, εκμεταλλευόμενος την αφέλεια και την αδυναμία των άλλων, σε συνδυασμό με το ταλέντο του μικρού, εξαπατά κάθε ανυποψίαστο και καταφέρνει να μεγιστοποιήσει το κέρδος των χρημάτων που βγάζει. Αυτό είναι ότι πιο έξυπνο έχω δει σε ταινία mentoring-coaching, καθώς όπως λέει και ο τίτλος ενός κομματιού της ταινίας: "It's in the way that you use it"... Συνεπώς, μπορεί να έχουμε το μεγαλύτερο ταλέντο του κόσμου, ή την περισσότερη ευφυία, αλλά αν δεν την εκμεταλλευτούμε και δε τη διαχειριστούμε σωστά, πολύ πιθανό να καταλήξουμε σαν χρήσιμοι "ηλίθιοι"...  

Αγαπημένες σκηνές:

Ερμηνείες: Paul Newman για Όσκαρ... Μάλιστα, κέρδισε το βραβείο του πρώτου Ανδρικού Ρόλου το 1986. Το μοναδικό του. Στην ταινία, γοητευτικός, σοφός και επιτήδειος όσο χρειάζεται, δίνει τα απόλυτα μαθήματα coaching και mentoring που μπορούμε να δούμε... Ο ιδανικός manager, για οποιονδήποτε επίδοξο ή επαγγελματία παίκτη μπιλιάρδου. Από την άλλη πλευρά, ο Tom Cruise φαίνεται να νιώθει άνετα στο ρόλο του, μιας και είναι μια φυσιολογική μεταφορά της νεότητάς του, που χαρακτηρίζεται από επιπολαιότητα, αίμα που βράζει, ξεροκεφαλιά και ατίθαση ικανότητα... Ένας άλλος Maverick λοιπόν, όπως στο Top Gun, καταλήγει να μεταμορφωθεί σε μεγαλύτερο Hustler, ακόμη και από τον ίδιο του τον μέντορα... Τέλος, η Mary Elizabeth Mastrantonio, εκμεταλλεύεται την ομορφιά της, διότι από υποκριτικές ικανότητες δεν είναι και η καλύτερη, δίνοντας έναν πειστικό ρόλο ως κοπέλα του Vince, παρακινώντας τον στις στιγμές που πρέπει να ακούσει, ή απειλώντας τον σε στιγμές που πρέπει να κάνει πίσω...

Soundtrack to Remember: 

Μουσική: Εκπληκτικές επιλογές από τον Martin Scorsese στον τομέα των τραγουδιών, καθώς εκτός από τα κομμάτια που προαναφέραμε, μαζί με το Don't Tell Me Nothing του Willie Dixon, καταφέρνει να περάσει ένα αίσθημα cool, badass και macho βιρτουόζου, βγαλμένο κατευθείαν από τη δεκαετία του '80...

Αφιερώνεται ιδιαίτερα στα ξαδέρφια μου Παναγιώτη και Τάσο, γιατί το είδαμε μαζί πρώτη φορά, καθώς και στο Χάρη, διότι έχουμε παίξει άπειρες φορές μπιλιάρδο, απολαμβάνοντας ατέλειωτες ώρες χαβαλέ, διασκέδασης και απόλαυσης του παιχνιδιού...

Ακούστε περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00 στην εκπομπή "Soundtracks", μόνο στο

http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-Προτάσεις-Ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com

Tinker Tailor Soldier Spy (2011) by Xaris Lampiris

Tinker Tailor Soldier Spy (2011)

Και ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι

by Xaris Lampiris

Tagline: "Trust no one. Suspect everyone."

Trailer: 

        ΤΙΤΛΟΣ : Tinker Tailor Soldier Spy

 Τinker (Γανωτής) ,Τailor (ράφτης), soldier (στρατιώτης), poorman (φτωχός)

Αποτελούν τα ψευδώνυμα από ένα τραγούδι που δίνει ένα υψηλόβαθμο στέλεχος σε κάποια πρόσωπα βάση αποστολής .Το spy δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση spoiler ...

Σίγουρα πολύ έξυπνο λογοπαίγνιο.

    ΠΛΟΚΗ :Κατά την ψυχροπολεμική περίοδο τα τμήματα της MI5 και ΜΙ6 (Κατασκοπία και Αντικατασκοπία αντίστοιχα) των Βρετανικών Μυστικών υπηρεσιών εργάζονται με πυρετώδεις ρυθμούς Απέναντι στον ένα και Μοναδικό ΕΧΘΡΟ , την Κομμουνιστική Απειλή εκ Σοβιετικής Ανατολής ... 

     Μετά από μια  αποτυχημένη επιχείρηση ένας βετεράνος του τμήματος της ΜΙ6 αναγκάζεται να αποσυρθεί και να εξοστρακιστεί ...σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Η κατάσταση είναι πολύ ρευστή και όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός στη σκακιέρα της συνομωσίας .Το παιχνίδι που λέγεται"ανακαλύπτω το φίδι που κρύβεται στο κόρφο μου" έχει ξεκινήσει για τα καλά ...Ένας πόλεμος που δεν κηρύχθηκε ποτέ, ένας άγνωστος εχθρός που δεν εμφανίζεται ποτέ, όλοι περιμένουν να κάνεις τη λάθος κίνηση...

   Η ίδια η υπηρεσία ΜΙ6 (τμήμα Αντίκατασκοπείας) γνωστή για τις μεθόδους αναλώσιμης συμπεριφοράς απέναντι στα μέλη της ,ΞΑΝΑ-επαναφέρει στην ενεργό δράση το βετεράνο George Smiley βιαίως , με μοναδική αποστολή την ανακάλυψη του διπλού πράκτορα που κρύβεται στα πολύ υψηλά κλιμάκια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

     Κριτική:

     Για όσους νομίζουν ότι η Κατασκοπεία είναι παλτά με γιακάδες ψηλά, σκοτεινά σοκάκια, και πιστόλια χαμηλού διαμετρήματος με μεγάλο σιγαστήρα , είτε ήρωες με στύλ σε κοιτάω με ύφος μπλαζέ που χωρίς να πω καν ατάκα σε ρίχνω στο κρεββάτι σε μεγάλο καζίνο κρατώντας την απόλυτη κέντα στη τράπουλα ή νικάω "τον κακό" με το απόλυτο γκάτζετ ...πλανώνται πλάνην οικτρά και ο συγγραφέας John Le Carre το αποδεικνύει με ένα αριστούργημα γραμμένο από τον ίδιο τον άνθρωπο που υπήρξε κατάσκοπος ...για την αυτού Μεγαλειότητα τις εποχές του ψυχρού πολέμου...

       Ποιος άλλος λοιπόν είναι καταλληλότερος  εκτός από τον ίδιο John Le Carre να σε ταξιδέψει στη Μυθιστορηματική Κατασκοπεία με ένα σενάριο άνευ προηγουμένου και ένα σκηνοθέτη (Tomas Alfredson) που ενώ δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό διαλέγει με περίσσια μαεστρία τις επαγγελματικές του επιλογές και στο συγκεκριμένο ξεπερνά τον εαυτό του ...

     Σκηνοθετική Άποψη: 

  Αργόσυρτη πλοκή ,που εκτυλίσσεται δαιδαλωδώς,με όμως συνεχόμενες σεναριακές ανατροπές, καδράρισμα που προτείνεται για βράβευση και από τους πιο απαιτητικούς σκηνοθετικούς τυπολάτρες και Ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα που φαντάζει να έχει αποτυπωθεί από lazer πολλαπλών κεφαλών σε κάθε πλάνο κάνοντας την έκφραση :"Εξαιρετική δουλειά " να ακούγεται φτωχή με όλη τη σημασία... Σκοτεινό,γεμάτο υπόγεια ειρωνεία ,με υποβλητική ατμόσφαιρα, μιά σκηνοθετική βελονιά που τιμά τόσο το είδος όσο και τον Συγγραφέα .

    Καστ: 

     Ένα καστ διαλεγμένο ανάμεσα σε σπάνιους και εκλεκτούς επαγγελματίες ηθοποιούς που μόνο το 

όνομα τους είναι αρκετό για να δείς την τανία , ερμηνείες που φαντάζουν υποτονικές αλλά που μέσα τους κρύβεται η ένταση του ξετυλίγματος της αλήθειας και της πλοκής υπό την επιφάνεια του Αγγλικού καθωσπρεπισμού. Ένας Σιωπηλός μελαγχολικός Gary Οldman που ερμηνεύει τη προσωπικότητα του Ήρωα, διδάσκοντας υποκριτική και υποδεικνύοντας χαρακτηριστικά του ήρωα χωρίς καν να μιλάει... Απλά Αριστουργηματικός...όπως και οι υπόλοιποι...που μοναδικό μειονέκτημα αποτελεί το ότι χρειάζεσαι 400 σελίδες για να τους απολαύσεις και όχι μόνο 2 ώρες φιλμ .

   Λόγοι για να το δεις :

    Κάστ ,Σκηνοθεσία, Συγγραφέας και είδος 

Το ότι για μεγάλο διάστημα της Ζωής σου απλά χαζοκοιτάς φιλμάκια της σειράς περιμένοντας να τελειώσουν και ήρθε η ώρα να δεις κάτι νέο , έξυπνο που απαιτεί ...αρκετή νοημοσύνη και σεβασμό στον εαυτό σου .

   Λόγοι για να μην το δεις:

 Ακόμη μέσα σου δεν έχει ωριμάσει η δύναμη της αναλυτικής σκέψης,της υπομονετικής προσέγγισης των καταστάσεων και της λεπτότητας αποχρώσεων όπως παραδείγματος χάριν απαιτεί μια όμορφη γυναίκα που είναι ικανή να προσφέρει αμέτρητη ηδονή ΜΟΝΟ κάτω από έμπειρα και υπομονετικά χέρια... Οπότε μεγάλε μπουκώσου με ποπ κορν και αναψυκτικά τύπου κόλα,ρίξε κανά υπνάκο στο κάθισμα και άσε τη κατασκοπία και το υψηλό επίπεδο νοημοσύσης σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τα Υψηλά και ψιλά νοήματα ...πήγαινε για αμέρικαν πάι 13 ...και βλέπεις στο μέλλον...

Soundtrack to Remember***:

Αφιερώνεται ειδικά στον αδερφό μου Παναγιώτη που ανέχεται τα κινηματογραφικά μου βίτσια 

και έχει αποδείξει εμπράκτως κατά καιρούς σε μένα και όλους όσους τον περιβάλλουν 

ότι η Πνευματική Δύναμη και η Υψηλή Νοημοσύνη που ρέουν από μέσα του είναι 

τα μοναδικά όπλα που μπορούν να κάνουν αλματώδεις Υπερβάσεις ανεξαρτήτως εποχών 

τεχνολογιών ,ανθρωπίνων δυναμικών ,και καταστάσεων σε κάθε μήκος και πλάτος.  

Ειδικές ευχαριστίες για την ευκαιρία που μου δόθηκε να δώσω την ταπεινή κριτική μου, για την τέχνη 

που εκτιμώ πιο πολύ απ'όλες, τον κινηματογράφο. 

   

Αναμένω τη γνώμη σας στο προφίλ μου στο Facebook: 

https://www.facebook.com/xaris.lampiris

Ακούστε περισσότερα στην εκπομπή "Soundtracks" κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στο: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-προτάσεις-απόψεις στο: lampiristakis@gmail.com

The Limits Of Control (2009)

The Limits of Control (2009)

by Jim Jarmush

Outline: "For every way in, there is another way out."

Trailer:

Υπόθεση: Ένας μυστηριώδης άντρας, επαγγελματίας δολοφόνος, οδηγείται στην Ισπανία και τη Σεβίλλη, για την ολοκλήρωση μιας δουλειάς. Κατά τη διάρκεια, θα έρθει αντιμέτωπος με τα όρια του ελέγχου (του), καθώς πολλές φορές θα εξαπατηθεί, αποσπαστεί και υποπτευθεί, από τα διάφορα θύματά του, των οποίων η ταυτότητα, δεν είναι γνωστή... 

Κριτική: Σε αυτό το οδυσσειακό ταξίδι, ο Jim Jarmush ως δημιουργός του Νεκρού, καταφέρνει ακόμα μία φορά να μας πλανέψει, να μας υπνωτίσει και να μας οδηγήσει, σε μαγικά, σκοτεινά και μυστηριώδη μονοπάτια, τα οποία για εκείνον, είναι οι καθημερινοί του περίπατοι... Ο Isaach De Bankole (Ghost Dog), ενσαρκώνοντας το ρόλο του απόλυτου επαγγελματία, επιτυγχάνει να δώσει μια ερμηνεία γεμάτη εικόνες: υποψία, σοφία, σκέψη και φαντασία, χωρίς ουσιαστικά να πει μια λέξη... Αυτό είναι και το συστατικό της επιτυχίας αυτής της ταινίας: οι λιγοστές λέξεις του σεναρίου, καθώς οι εικόνες αναλαμβάνουν το ρόλο και τα καταφέρνουν από μόνες τους. Από τις ασκήσεις Kata που χρησιμοποιεί ο ήρωας στις τουαλέτες του εκάστοτε σταθμού, για να αποβάλλει το άγχος και να βρει το κεντρικό του σημείο ισορροπίας, στα Σεβιλλιάνικα καφέ και τα Flamenco, που δημιουργούν μια αίσθηση ευφορίας και ηρεμίας... Ηρεμίας που συνοδεύεται από Σοφία, καθώς για να επιτύχεις το τέλειο συμβόλαιο, χρειάζεται ένας σκοπός: Να μην Αποσπαστείς ποτέ. Όπως αναφέρει και η Paz De La Huerta στη διάσημη σκηνή: "No Guns, No Sex, how can a man stand all this?"

     Πέρα από τις σκηνές και τις πανέμορφες εικόνες της κινηματογραφημένης Ισπανίας όμως, ο Jim Jarmush, μας οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό, σε κάτι πιο ιερό και σε κάτι ακόμα πιο φιλοσοφημένο: τη στάση (του), ως προς τη ζωή. Χαρακτηριστική ατάκα της ταινίας είναι το: "Αυτός που περνάει τον εαυτό του ως σπουδαίο, καλύτερα να επισκεφθεί το νεκροταφείο. Να δει τι είναι η ζωή. Μια χούφτα χώμα..." Αυτή ακριβώς είναι και η σωστή στάση και άποψη ως προς τη ζωή: ταπεινότητα, σεμνότητα και πλήρης αποβολή του εγώ... Η ατάκα αυτή, παραλλαγμένη ανάλογα με το που βρίσκεται ο ήρωας στην ταινία, καταφέρνει να δώσει το απόλυτο νόημα, στην κατά τ'άλλα ανόητη (χωρίς νόημα) εξέλιξη της ταινίας... Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, ένας φιλοσοφημένος άντρας, ένας οδυσσειακός ήρωας, δεν έχει ανάγκη από χρήματα, δεν έχει ανάγκη από γυναίκες και δεν έχει ανάγκη από εφήμερες απολαύσεις... Είναι πλήρως αφοσιωμένος στο μονοπάτι του και αυτό, του το υποδεικνύει η φαντασία του... Με αυτό τον τρόπο, καταφέρνει να μπει και να αλώσει, ακόμα και το τελευταίο άνδρο της υποδούλωσής του: τον καπιταλισμό. Σε αυτό συντελεί καθαρά και η ερμηνεία του Bill Murray: ο απόλυτα αντιπαθητικός και καθαρά συμφεροντολόγος άνθρωπος της δύσης. Ντυμένος με κοστούμι και κόκκινη γραβάτα, αντιπροσωπεύει τον εκάστοτε τραπεζίτη, ηγέτη ή αρχηγό, που θέλει να καταστρέψει συθέμελα τον κόσμο, στο βωμό του δικού του κέρδους και της προσωπικής του ευχαρίστησης... "How did you enter here? I used my imagination..."

Αγαπημένες σκηνές:

Επίσης: https://www.youtube.com/watch?v=NU9c_G5cL78
και https://www.youtube.com/watch?v=bIPh7A8G9IA

Soundtrack to Remember***:

Διονυσιακό, υπνωτιστικό, μεθυστικό, σε οδηγεί στην απόλυτη νιρβάνα, συνδράμοντας στην νωχελική και υπνωτική εξέλιξη του έργου, με ένα και μοναδικό σκοπό: τη μέθεξη.

Διάσημες Ατάκες:

Blonde: "Οι καλύτερες ταινίες είναι σαν τα όνειρα που δεν είσαι σίγουρος πως είδες."

American: "Is this your twisted idea of revenge?"
Lone Man: "No, revenge is useless."

Mexican: " For me sometimes, the Reflection is far more present than the thing being reflected."

Επίλογος: 

Ο Michelangelo Antonioni, το έχει θέσει καλύτερα απ'όλους: "Το σημαντικό δεν είναι να καταλάβει κανείς μια ταινία, αλλά να τη δει σαν εμπειρία. Αυτή η εμπειρία, η συγκίνηση, είναι εντελώς προσωπική για κάθε θεατή. Εγώ δεν καταλαβαίνω τις ταινίες μου, ούτε καν το επιχειρώ. Δε μ`ενδιαφέρει να καταλάβω. Πρέπει πρώτα να καταλάβεις μια ταινία με τις αισθήσεις σου και μετά έρχεται η διανόηση ή η ηθική". 

Αφιερώνεται στον Πάρη Καμπούρη, του οποίου τα γενέθλια είναι σήμερα και λατρεύει τις καταστάσεις Νιρβάνας, μέθεξης και απόλαυσης. Είναι το λιγότερο δώρο που μπορώ να κάνω γι'αυτόν, αφού μου έχει αφιερώσει κατά καιρούς διάφορες κριτικές, στο πάμπλουτο ιστολόγιο που διατηρεί...

Περισσότερα κάθε Παρασκευή 20:00-22:00, στην εκπομπή "Soundtracks" στο Ραδιόφωνο του Καλλιτεχνείου: http://www.kallitechnio.org/p/radio.html

Σχόλια-προτάσεις-ιδέες στο: lampiristakis@gmail.com